İqtisadiyyatın Qızması

İqtisadiyyatın monetizasiyası — likvid aktivlərlə doymasını əks etdirən milli iqtisadi sistemin xarakterik xüsusiyyəti. Monetizasiya səviyyəsi maliyyə sisteminin və bütövlükdə iqtisadiyyatın inkişafı ilə müəyyən edilir. Həmçinin iqtisadiyyatın monetizasiyası kapitalın hərəkət azadlığını müəyyən edir. İqtisadi monetizasiya əmsalı — pul kütləsinin (M2 məcmuu — nağd pul, çeklər, tələb olunan depozitlər və müəssisələrin və ev təsərrüfatlarının banklardakı nağd pul depozitləri) ümumi daxili məhsula (ÜDM) nisbətinə bərabər olan göstəricidir. Bu göstərici iqtisadiyyatın pulla nə dərəcədə təmin olunduğu haqqında təsəvvür yaradır. Bir sıra elmi nəşrlər təkcə M2/ÜDM monetizasiya göstəricisini deyil, həm də M3/ÜDM və M1/ÜDM-ni qiymətləndirir. M1/ÜDM ilə müqayisədə M3/ÜDM nə qədər yüksəkdirsə, ölkədə nağdsız ödənişlər sistemi və iqtisadiyyatın maliyyə potensialı bir o qədər inkişaf etmiş olur. Kiçik fərq onu göstərir ki, bu ölkədə pul əməliyyatlarının əhəmiyyətli hissəsi nağd şəkildə həyata keçirilir və bank sistemi zəif inkişaf etmişdir. Bəzi iqtisadçılar hesab edirlər ki, monetizasiya əmsalını süni şəkildə (yəni dövlətin qeyri-bazar tədbirləri ilə) artırmaq mümkün deyil. Onun artımı milli iqtisadi siyasətə inamın güclənməsi, iqtisadi artım, milli maliyyə sistemində yığım səviyyəsinin yüksəlməsi fonunda qeyd olunur.

İqtisadiyyatın ikinci sektoru – sektoru istehsal sənayesini əhatə edən iqtisadiyyatın üç sektorlu modelində. Hazır, istifadəyə yararlı məhsullar istehsal edən və ya tikinti ilə məşğul olan sənaye sahələrini əhatə edir. İkinci sektor adətən ilkin sektor məhsullarını (yəni xammal) götürür və digər müəssisələr tərəfindən istifadəyə, ixraca və ya daxili istehlakçılara satışa (üçüncü sektor vasitəsilə paylamaq yolu ilə) uyğun hazır məhsullar yaradır. Bu sənayelərin çoxu böyük miqdarda enerji istehlak edir və fabrik və avadanlıq tələb edir; sayından asılı olaraq çox vaxt yüngül və ya şiddətli olaraq təsnif edilirlər. Onlar həmçinin ekoloji problemlərə səbəb ola biləcək və ya çirklənməyə səbəb ola biləcək tullantı və tullantı istilik yaradır (Mənfi xarici təsirlərə baxın). Nümunələrə tekstil, avtomobil və əl işləri daxildir. Fisher, Allan GB. Production, primary, secondary and tertiary.

İqtisadiyyatın ilkin sahəsi ― iqtisadiyyatda birbaşa təbii ehtiyatlardan istifadə edən sahələrdir. Bu sahəyə kənd təsərrüfatı, meşə sənayesi, balıqçılıq və Mədən hasilatı daxildir. Bu sahədən əldə edilmiş olan məhsulların çoxu digər sahələr üçün xammal rolunu oynayır. Birinci sahə əsasən inkişaf etməkdə olan ölkələrdə önəmli bir sahə olub sənayeləşmiş ölkələrdə daha az önəm daşıyır.

İqtisadiyyatın solluğu (sağlığı) indeksi – İS(S)İ — Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyası İqtisadiyyat İnstitutunun 2014-cü ildən başlayaraq dərc etdiyi illik göstəricidir. Birinci mərhələdə İndeks Şərqi Avropa və Mərkəzi Asiya (ŞAMA) regionu dövlətləri və bir sıra inkişaf etmiş ölkələr (cəmi 37 ölkə) üçün hesablanmışdır. 2015-ci ilin Hesabatına müxtəlif inkişaf səviyyəsinə malik və dünyanın fərqli regionlarını əhatə edən daha 25 dövlət üzrə hesablamalar əlavə edilmiş və təhlil olunan ölkələrin sayı 62-yə çatdırılmışdır. 2016-cı ildə tədqiq olunan ölkələrin sayı 99-a çatmışdır. Hansı siyasi-iqtisadi məfkurəni rəhbər tutmalarından asılı olmayaraq, bütün dövlətlər və siyasi qruplar ictimai rifahın yüksəlməsini özlərinin son məqsədi elan edirlər. Solçu siyasi-iqtisadi məfkurəyə görə, həmin məqsədə çatmağın ən "qısa" və düzgün yolu dövlətin fəal tənzimləmə tədbirləri həyata keçirməsindən, sağçı məfkurəyə görə isə, iqtisadiyyatın "sərbəst buraxılması"ndan keçir. Bu iki fəlsəfə (solçuluq və sağçılıq) arasındakı rəqabət müasir dünyada siyasi-iqtisadi inkişafın əsas təkanverici qüvvələrindəndir. Dövlətin iqtisadiyyata müdaxilə formaları arasında modelyaradıcı müdaxilə formalarını ayrıca təsnifləşdirilir. Bunlar elə müdaxilə formalarıdır ki: iqtisadi modellər, ilk növbədə, belə müdaxilələrin səviyyəsinə görə fərqlənir. Məsələn, daxili bazarın qorunması məqsədilə idxalın məhdudlaşdırılması xarici ticarət rejiminin liberallıq səviyyəsini və dolayısı ilə həm də iqtisadi sistemin ümumi liberallıq səviyyəsini aşağı salır.

İqtisadiyyatın dövlət tənzimlənməsi — dövlət tərəfindən düzəlişlər etmək və əsas iqtisadi prosesləri qurmaq üçün istifadə olunan tədbirlər və tədbirlər məcmusudur. BRE-yə görə iqtisadiyyatın dövlət tənzimlənməsi milli maraqların həyata keçirilməsinə, cəmiyyətin sosial-iqtisadi hərəkatının istiqamət və mexanizmlərinin müəyyənləşdirilməsinə yönəlmiş iqtisadiyyatda dövlətin iştirakının formasıdır. İqtisadiyyatın dövlət tənzimlənməsinin məqsədi — iqtisadi inkişafın təmin edilməsi və cəmiyyətin sabitliyinin qorunması üçün ən əlverişli şərait yaratmaqdır. Bəzi alimlər bu məqsədi ümumi milli məhsulun artım templərinin zəruri təmin edilməsi, işsizliyin azaldılması, qiymətlərin sabitləşdirilməsi və əlverişli xarici iqtisadi siyasətin davam etdirilməsi kimi vəzifələrlə tamamlayırlar. Dövlət aşağıdakılara cavabdehdir: Fiskal siyasət (büdcə, vergilər); Pul siyasəti (nağd pul, kredit bazarının tənzimlənməsi); Xarici ticarətin tənzimlənməsi; Gəlir bölgüsünə nəzarət. Büdcə və vergi (fiskal) siyasəti dövlətin vergitutma — dövlət xərclərinin və dövlət büdcəsinin tənzimlənməsi sahəsində fəaliyyətidir. Sabit iqtisadi inkişafın təmin edilməsinə, inflyasiyanın qarşısının alınmasına və əhalinin məşğulluğunun təmin edilməsinə yönəlib. Pul siyasəti iqtisadiyyatda pul kütləsinə nəzarətdir. Onun məqsədi sabit iqtisadi inkişafı dəstəkləməkdir. Tənzimləmə üsulları bölünür: inzibati üsul: müəyyən fəaliyyət növlərinin lisenziyalaşdırılması, ixrac və idxal kvotalarının tətbiqi, iş yerləri üçün kvotalar, qiymətlərin dondurulması və s.; hüquqi üsul: norma və qaydalar sistemini müəyyən edən mülki və iqtisadi qanunvericilik; birbaşa üsul: pulsuz və güzəştli subsidiyalar, subvensiyalar, subsidiyalar, əlavə ödənişlər, vergi güzəştləri, güzəştli kreditlər və dövlət zəmanətləri; dolayı metod: pul siyasəti, vergi siyasəti, sosial siyasət, pul siyasəti, gömrük və tarif siyasəti.

İqtisadiyyatın solluğu (sağlığı) indeksi – İS(S)İ — Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyası İqtisadiyyat İnstitutunun 2014-cü ildən başlayaraq dərc etdiyi illik göstəricidir. Birinci mərhələdə İndeks Şərqi Avropa və Mərkəzi Asiya (ŞAMA) regionu dövlətləri və bir sıra inkişaf etmiş ölkələr (cəmi 37 ölkə) üçün hesablanmışdır. 2015-ci ilin Hesabatına müxtəlif inkişaf səviyyəsinə malik və dünyanın fərqli regionlarını əhatə edən daha 25 dövlət üzrə hesablamalar əlavə edilmiş və təhlil olunan ölkələrin sayı 62-yə çatdırılmışdır. 2016-cı ildə tədqiq olunan ölkələrin sayı 99-a çatmışdır. Hansı siyasi-iqtisadi məfkurəni rəhbər tutmalarından asılı olmayaraq, bütün dövlətlər və siyasi qruplar ictimai rifahın yüksəlməsini özlərinin son məqsədi elan edirlər. Solçu siyasi-iqtisadi məfkurəyə görə, həmin məqsədə çatmağın ən "qısa" və düzgün yolu dövlətin fəal tənzimləmə tədbirləri həyata keçirməsindən, sağçı məfkurəyə görə isə, iqtisadiyyatın "sərbəst buraxılması"ndan keçir. Bu iki fəlsəfə (solçuluq və sağçılıq) arasındakı rəqabət müasir dünyada siyasi-iqtisadi inkişafın əsas təkanverici qüvvələrindəndir. Dövlətin iqtisadiyyata müdaxilə formaları arasında modelyaradıcı müdaxilə formalarını ayrıca təsnifləşdirilir. Bunlar elə müdaxilə formalarıdır ki: iqtisadi modellər, ilk növbədə, belə müdaxilələrin səviyyəsinə görə fərqlənir. Məsələn, daxili bazarın qorunması məqsədilə idxalın məhdudlaşdırılması xarici ticarət rejiminin liberallıq səviyyəsini və dolayısı ilə həm də iqtisadi sistemin ümumi liberallıq səviyyəsini aşağı salır.